Mag ik jullie voorstellen aan het 12e kindje van Miss Bera: Magni Sæli frá Hálendi (krachtig geluk van het Hogeland) Roepnaam Magni Onze eerste hond die onze kennelnaam gaat dragen, hoe mooi is dat! Wij zijn supertrots en moeder en zoon maken het goed. 12 uur eerder: Het is 8 uur en nog steeds geen tweede pupje en Bera in diepe slaap. Om half 9 bel ik de dierenarts en als ik dat wil mogen we komen voor een check up en evt. voor iets wat de weeën opwekt. Het gebeurt wel vaker dat er een flinke tijd tussen zit(zelfs wel vijf uur hoorde ik). Om 11 uur duurt het ons echt te lang en besluiten we de camper te gaan, ons tweede huisje en Bera mag met pup op het grote bed. Leuk is anders, dat zie ik wel aan haar, maar het is even niet anders. Al gauw blijkt dat er ook een röntgenfoto gemaakt moet worden. Alles mee, Wim mee(doet ie nooit, gelukkig dit keer wel, dankjewel Finkie) en hup Bera op de tafel. Pfffff en dan horen weer dat nieuws wat we niet horen willen, geen pupje meer te vinden. En dat terwijl we ruim een week geleden nog twee voetballers in de buik van Bera zagen. Hoe dit kan? We staan allemaal voor een raadsel. Vandaag hebben we een slikdag en morgen, eigenlijk vanavond al, de kop weer voorruit en er helemaal voor gaan! En dat het geen teefje is, tja, dat is wel extra sneu, maar ook dat heeft zo moeten zijn, nu kan onze heerlijke Skaga alle aandacht krijgen die ze verdient in haar jonge vrolijke leventje.

We zijn ontroostbaar. Ons lieve pupje Magni is vannacht overleden. Vreselijk, niet te bevatten. Vier dagen is hij ziek geweest en alle hulp heeft niet mogen baten, vannacht om kwart voor drie begaf zijn hartje het.
We hebben het na laten kijken waardoor en de lever bleek niet niet orde, oorzaak onbekend. Hij was zo’n mooi prachtig diertje, hij kreeg al kleine tandjes, kroop al wat rond en blafte zelfs al zachtjes… En Bera en Magni waren zo wijs met elkaar. 19 dagen oud… We zullen kleine Magni nooit vergeten.