BorderBlafkees

We gaan een paar dagen weer naar Twente met onze camper en dat is zowel voor ons als voor de honden één groot feest. Onze vrienden Mieke en Rob Boode hebben een schaapskudde, een roedel Bordercollies en ook nog drie ezels op de wei lopen daar waar onze camper ook mag staan.
Er gaat nog wat vooraf aan dit avontuur. We gaan eerst naar Hoenderloo, naar de kampioensclubmatch van de IJslandse honden. Skaga’s broer Odinn zal er ook zijn en Loki, ons mooie Amerikaantje die in Appelscha woont, ook. Het wordt een heerlijk weerzien met veel bekenden.
Loki wordt 1e bij de pups(hij was nog net 1 dag pup) en Odinn wordt 1e bij de jonge reuen. Hij is ook zo mooi! En onze eigen Skaga moest meedoen in een vrij grote groep(ruim 20 honden) en werd 4e, ook een geweldige prestatie. Ik was echt verrast, want ja met zovele mooie IJslanders is het niet makkelijk om daar de besten uit te kiezen. Skaga was erbij, de keurmeester vond haar ook prachtig, vooral haar kleur. Als ze wat slanker was geweest was ze bij de 1e drie beland. Maar dat is weer een verhaal apart. Skaga wordt namelijk nog steeds door mama Miss Bera gevoerd(warme kots), dus het is moeilijk haar de juiste hoeveelheid te laten eten. Heb ik de keurmeester ook uitgelegd. Ik verwacht dat dit over een maand wel anders zal zijn als de hormonen van Miss Bera wat gekalmeerd zijn. Ze heeft ook een flinke zwangerschaps verharing nu en ziet er niet uit, ohohoh, alle haartjes weg! Woensdag gaat ze nog even naar de Trimsalon Janelle in Usquert voor een tweede was en blaasbeurt.

En dan dus naar Twente, wat een belevenissen!
Skaga zwemt voor het eerst echt uit haarzelf, met Bera en met haar grote vriendin Loes. En eerst schrikt ze wat als ze in het diepere per ongeluk zakt en dan gaat ze het geweldig vinden en jumpt er zelf in!

We hebben ook leuke filmpjes. Ik zal straks kijken of ik er wat kan uploaden…
We krijgen het fantastische aanbod om mee te mogen lopen met het verplaatsen van de kudde, een grote wandeling van 11/2 uur en Skaga mag op 10 meter afstand dan meelopen aan de lijn. Natuurlijk zeggen we ja. Het gaat ’s avonds gebeuren rond een uur of negen. Skaga vindt het reuze spannend en wij ook. Na een half uur wordt ze wat rustiger en daar waar ze wachten moet doet ze dat netjes. Ik word steeds trotser. We hebben flink de pas erin, want moeten voor het donker aankomen. Wij lopen achter de kudde aan, Mieke loopt voorop met twee van haar honden, Joint en Maico. dan de kudde, dan Skaga en ik en dan de auto achteraan met Wim en Rob, de man van Mieke.

En dan springt Skaga opeens in de wal en gaat erg raar doen, soort van slaan met haar poot op haar kopje. Ik wil haar helpen, maar mis te laat, ook ik word aangevallen. We worden allebei heftig gebeten, echt gebeten, vreselijk. Terwijl de mannen en ook Mieke denken dat ik keer op keer een soort van tuimelend val, proberen wij alles van ons af te slaan, ik onder luid gekrijs, zonder succes. Mieke roept vanuit de verte “DOORLOPEN” en dat doen we, terwijl het haast niet mogelijk is. Inmiddels is Finkie er ook naast komen lopen en lacht er wat om, totdat hij zelf ook gepakt wordt in z’n oor en ik denk stiekem “Net goed!” Dan wordt het gelukkig rustiger en kijken we eerst es Skaga goed in haar bekje, niets te zien gelukkig en verdere inspectie toont ook niets ernstigs. Ze is wel erg onder de indruk en we denken dat zij denkt “Ik kreeg straf omdat ik blaf” en ze heeft de hele week geen blafje laten horen hihihi… Ik zelf was in een soort van shock, piepende ademhaling en duizelig, echt niet leuk. Na ongeveer ene kwartier komen we op de plaats van bestemming aan en supertrots zie ik mijn Skagaatje tussen de schaapjes staan en helemaal stijf tegen Joint aan en naar haar omhoog kijkend zo van “Joint ik hoor nou bij jouw pact hè!”
Dan hebben we het erover wat het nu geweest kan zijn. Nou we zijn er achter. We zijn aangevallen door een kudde dazen! Nou echt, wat walgelijk zeer doet dat! Ik hoop het nooit mee te maken. Skaga blijkt toch achteraf ook twee flinke gaten in haar lijfje te hebben. Maar alles is gelukkig verder goed met haar.
We hadden het hele avontuur ook niet willen missen.
Dankjewel Mieke en Rob Boode voor dat wij een kijkje mochten nemen in jullie leven. Wat een boeiend, maar ook vreselijk druk bestaan hebben jullie. Het leven van een schaapsherder!

Tot slot, wat nu zo grappig is en ik dacht nooit dat dat mogelijk zou zijn, omdat borders toch echt anders zijn dan IJsanders… Zie ik opeens Skaga plat liggen loeren naar Bera, staat helemaal gefixeerd zoals een border doet en muisstil en dan opeens slaat ze toe en jumpt ze bovenop Beer…