Drie nachtjes logeren, dat is drie nachtjes genieten, dat is drie dagen graven, jaaaa…. dat is drie dagen de babypuppykuilen dieper graven, dat is drie dagen rennen en zwemmen en in drepsloten springen, dat is drie dagen met mama Bera en tante Freyja ravotten, kortom dat is drie dagen genieten! King en Duke logeerden bij ons, laat dat duidelijk zijn en Ohohoh wat missen we ze nu , nu ze weer weg zijn en weer in hun eigen huis zijn en op hun eigen bankjes liggen. waarschijnlijk helemaal uitgeteld en dat misschien wel drie dagen lang.
Terwijl ik dit opschrijf zijn mijn eigen dames ook heel erg stil, ze liggen in diepe coma. Terwijl Miss Bera anders meestal wel even een kletspraatje met me komt maken, om te schooieren natuurlijk, of er nog iets te snaaien valt. Ik heb schitterende foto’s van de mannen mogen maken. Hier alvast een voorproefje. De allermooiste komt morgen pas.

Gjúki Duke frà Fridarstödum

Gjúki Duke frà Fridarstödum

Gylfi King frà Fridarstödum

Gylfi King frà Fridarstödum

Trotse parmantige mannen. Mannen om trots op te zijn!

Jippie, we hebben twee dek-reutjes erbij. En wat voor! Ze zijn zo knap. Maar ik ben natuurlijk wel bevooroordeeld want ik ben hun mensen-oma.
Beide zijn ze goed getest, HD A en vrij van alle oogafwijkingen.
Straks nog voor het eerst naar de clubmatch in juni in Hoenderloo, ik ben benieuwd hoe de mannen het daar doen.
Voor meer info zie bij de dekreuen.
Koningsblauw heet mijn nieuwste column bij de Onze Hond, om het te lezen moet je nog wel even wachten, het verhaal komt pas over drie maanden erin… Klein stukje kan ik wel verklappen, onze HKH Freyja heet nu PunkieFrey.

PunkyFrey

Nog een avontuur:
Vrijdag gingen we met een stelletje fotografen op slangenjacht, waaronder angsthaasje ikzelf, ergens in de buurt van Eelde en de hondjes mochten bij Louwke logeren. Na afloop(met nog geen slang op de foto, wel gezien, maar net toen ik dacht  ok een rattenslang, het lijkt wel een grijze grote vieze worm, kroop hij weer weg in z’n holletje.
Hieronder een foto gemaakt op de tweede dag, door bofkont Andre Vondeling, terwijl wij op onze expositie zaten in Noordlaren ging Andre terug naar de plek waar de slangen inmiddels lagen te zonnebaden in het natuurgebied.

Ringslang, Juvenile Grass snake, Fotograaf Andre Vondeling

Na afloop gaan we de hondjes ophalen in de paardenwei ernaast, wat een feest, rennen met de IJslandse paarden en de IJslandse honden familie en bergen paardenpoep opeten en het mag allemaal en stinken! Bluh!

RUNNING!

Icelandic dogs with their Icelandic Horses

Yammie!

Herding the horses

Herding her Icelandic horses

Vandaag gaat mijn blog over de knappe oom van Miss Bera. Afgelopen maandag waren we bij deze knuffelkont op visite. We hopen dat hij snel een gouden mandje vindt, hij verdient het echt.

Onze modellen hebben het deze week weer heeeeel druk gehad. Om meerdere redenen. Ten eerste heeft dhr Finkers een nieuwe telefoon, een HUAWEI 9, nou en dat is me er eentje zeg!
Dus veel het Hertenbos in, meestal aan het eind van de middag als de zonnestralen op hun mooist zijn, haast fluisterend tussen de oude fruitbomen doorschijnen. We vinden zelfs nog appels van afgelopen herfst. Ook de stormen hebben goed huisgehouden en zo vinden we een omgewaaide boom over ons wandelpad. Een goed modellenplekje voor onze hondjes! En dan kan ik mijn actiefotografiekunsten ook mooi weer eens uitoefenen. Onderweg gauw nog een zakje Frolickjes gekocht, bij de supermarkt want de onze eigen snoepgoedzobrokjes heb ik vergeten, ligt nog op het tuinpad. Eerste dag met de Huawei. Poeh, wat een mooie kleuren en wat een mooie foto’s. Met de snelschieter lijkt het wel alsof de honden veranderen in een soort wattige wollige bewegende haarbolletjes. Prachtig. Maar als we van op zij gaan schieten laat het toestel het wel wat afweten als we snelle soort sportstand doen. Alles is dan scherp, behalve de honden. We gaan ook een dag met onze vriend Piet en ook hij is weer helemaal onder de indruk van Bera en Freyja. Wij weer met de Huawei. En Miss Bera verrast ons en springt zomaar een boom in en kijkt me trots aan.
Gisteren en gelukkig krijgen de honden er geen genoeg van, gaan we weer en dit keer met de spiegelreflexcamera en wat dacht je wat: Ik schiet de allermooiste foto  misschien wel de allerallermooiste ooit! Het lijkt haast gefotoshopt , maar echt dat is hij niet. Miss Bera springt echt uit de boom, over HKH Freyja II heen en Freyja heeft het niet eens door!
Wat een kadootje…

Lieve lieve Beer, wat ben je een mooie knuffelbeer   ©AstridWeversPhotography.com

Wollige IJslandse hondenhaartjes ©AstridWeversPhotography.com

Oeee die tandjes! ©AstridWeversPhotography.com

Wollige IJslandse hondenhaartjes ©AstridWeversPhotography.com

Elegant springen! HKh Freyja II ©AstridWeversPhotography.com

IJslandse honden ©AstridWeversPhotography.com

Met een hoge krachtige boog, ja natuurlijk Miss Bera    ©AstridWeversPhotography.com

Mooie HKH Freyja II     ©AstridWeversPhotography.com

Zie ze zitten, de dames!     ©AstridWeversPhotography.com

Elegant springen, HKH Freyja II ©AstridWeversPhotography.com

Elegant springen, HKH Freyja II ©AstridWeversPhotography.com

En nog een keertje! IJslandse honden pret ©AstridWeversPhotography.com

Pretty pretty Bera ©AstridWeversPhotography.com

Mooiste foto ooit! Miss Bera & HKH Freyja II ©AstridWeversPhotography.com

Het wordt wel weer tijd voor een blogje! We hebben genoeg beleefd en laten we starten met het avontuur van vandaag.
We gaan naar de zon en die schijnt in Feerwert, bij onze vriend en vooral de vriend ook van Miss Bera, Piet. Piet woont op een prachtige boot en Bera voelt zich altijd heel gelukkig als ze daar overheen mag rennen en natuurlijk ook in het water plonsen, dat is nog wel het allerleukst natuurlijk. We nemen de fototas mee en als we aankomen dan moeten we beslist naar de Allersmaborg in Ezinge, want daar zijn de crocussen al volop in bloei.
In de hoge bomen om de borg zitten allemaal reigers te broeden op hun nesten. Ik had het nog nooit eerder gezien, ik dacht eerst ‘hey wat een slanke krijsende ooievaars’.
Heerlijk lopen we rond en ook vergeten we onze fotomodellen niet en HKH Freyja II en ook Miss Bera doen weer goed hun best, echte super modellen. Maar dan!
Echt waar gebeurd:
Finkie: “Kijk uit jongens daar loopt een wild zwijn!”
Ik erger me dood en zeg nog schei toch uit met die domme grapjes… Piet zegt niks, nou ok zachtjes “Nee joh” en hij mompelt nog wat “ze is te klein” Finkie “Nou ik ga naar de auto, doehoe.” Ik zie in de verte wel wat zwarts huppelen met een klein kwispelend wit pluimstaartje en ik zie ook de eigenaar een eindje verderop… Dus natuurlijk een klein hondje. Mijn eigen honden krijgen het ook in de gaten en lopen al wat vooruit. Weer hoor ik Piet zeggen “Ze is wel wat klein, nee dat is ze niet.” Ik snap er niet veel van , van het gemummel en denk ik zal toch m’n bril maar es opzetten, want eerlijk is eerlijk, als je ZESTIG bent dan zie je echt alles niet meer zo scherp. Nou wat ik dan zie! Ik kan m’n ogen, m’n bril dus, haast niet geloven. Whahaha een klein varkentje! Ik breng snel de hondjes naar de auto naar Finkie, die later natuurlijk wel weer stiekum komt kijken om wat making-off foto’s te maken en Piet vraagt inmiddels of we ‘Teun’ op de foto mogen zetten! En dat mag, wat een kadootje!

Meet TEUN

Het is geloof ik al de 8e dag in Weesp en het oppassen zit er al weer bijna op, oppassen op mooie Gabber, een kruising IJslander/Vlinderhond.
Vannacht word ik beetje te vroeg wakker. Ook wel logisch want ik ga ook steeds eerder slapen. Het hele ritme gooi ik hier in de war merk ik. Het is vijf uur en Gabber staat gelijk vrolijk bij de voordeur, want ja zodra je wakker bent moet je gelijk een korte plasronde doen. Hij komt snel weer binnen zoals altijd en ja hoor gaat ook gelijk snelle rondjes draaien in het kleine keukentje op de boot… Hij blaft niet, want hij weet wel, dan zeg ik gelijk dat ik geen Carola heet, maar Astrid en bij mij is dat NOTDONE, zeker zo vroeg niet. Heel zachtjes kreunen mag wel, maar dan wel heel lief, niet dwingend. Zijn kraaloogjes geven haast licht, zo snoezig en zo blij opgewonden dat hij is. We doen een kluifje, want echt eten dat is nog veel te vroeg zeg! Kom op, dat doe ik nu ook nog niet hoor, alhoewel… De Prins krijgt een zachte kluif, die heel lekker geurt en de dames Miss Bera en HKH Freyja II een klein hard kluifje… ok Gabber heeft hem al snel op en krijgt ook nog zo’n andere. Bera heeft inmiddels die van Freyja afgepakt en Freyja komt me dat vertellen. Ik pak het vieze kwijlerige halfwitte afgeknabbelde teviesomvasttepakken kauwding af en geef het terug aan Freyja. Bera kijkt me aan: “Weet je het wel zeker vrouwtje? Er staat toch geen naamkaartje op! En nu dan?” Met haar grote echt onschuldige ogen kijkt ze me verward en verbaasd aan. Ok, ik geef haar nog een dikkere, met als gevolg dat zij nu nog de enige in de ruimte is die flinke smak geluiden maakt op de boot. De knabbelpotten van Carola zijn al bijna leeg.
Heerlijk om zo hier zo vroeg op de boot, op de Vecht, wakker te zijn en in alle rust te kunnen schrijven. Ik ga zometeen maar eens beginnen met een voorwoord of een inleidend verhaal te schrijven voor in mijn boek. Het boek wat nu echt vorm krijgt. Ik heb ongeveer 35 verhalen klaar. Opmaak ervan gedaan, sommige stukken wat herschreven.
Aan het brainstormen met mezelf hoe ik het ga brengen aan het publiek. Ik ga een soort lezing doen deze zomer, afgewisseld met een paar liedjes, oa ‘Mijn kleine hartendief’.

Chillen aan de Spiegelplas!

Even een klein lief berichtje.
Morgen gaan we met de hele bubs op reis, o.a. werken aan mijn boek. En nu ben ik alles aan het archiveren, tjonge wat een KLUS! Maar wat er zeker erg leuk aan is, zijn alle lieve herinneringen die je dan tegen komt! Zoals deze leuke foto van Puppy Miss Bera. Helemaal moe van het spelen was ze met haar treasures op ons bed in slaap gevallen. Is het niet aandoenlijk?! Wat een snoepje! Het is bijna 1 uur in de nacht alweer, terwijl ik dit opschrijf. Nog een half uurtje aan t werk en dan huphup naar bed!
Morgen staat de wekker redelijk vroeg.

Niet dat ze dit heeft gegeten en gedronken… nee… en ook niet dat ze dit nou echt mocht hebben… nee … gewoon eerlijk gevonden!

Websites bouwen is soms ook heeeeeeeel erg moeilijk hoor en vooral als opeens overal rare tekens staan en je echt niet weet hoe je ze weg moet krijgen. Maar na twee dagen en één slapeloze nacht is het toch gelukt met behulp van weer een intelligente leukerd, dit keer uit Twente. Ik kwam er zelf niet meer uit. En ik moet wel eerlijk zeggen dat van WordPress zelf de hulp wat tegenvalt, duurt ook heel lang…
De hondjes zijn de laatste dagen erg verwend door de knuffelmeisjes hier uit het dorp, omdat we zelf veel weg waren. Optreden met De Heidedoosjes, pupjes knuffelen bij een vriendin en naar het theater in Assen, ook om te kijken of dat is voor Gre Parelmoer.
Dus de hondjes niet mee. Ook als wij hier zelf pupjes hebben, staan de meisjes altijd paraat om te helpen. Eén groot feest is het dan. Ik kan haast niet wachten tot het april is en we naar Miss Bera haar nieuwe vriend gaan… Het is nu voor 95 % zeker wie het wordt, maar ik kan het pas zeggen als het 100 % zeker is en dan zal ik hier ook een mooie foto plaatsen.
Maandag vertrek ik naar Carola Kesteloo in Weesp, om samen met haar aan mijn boek te werken. We hebben er zo’n zin in. zondag ga ik alles archiveren en op een stickje zetten, laptop mee en gaan met die banaan.. Maar ja, Carola woont ook heel mooi op een boot en ik zie zulke mooie winterfoto’s voorbij komen, dus ik neem m’n fotospullen ook mee!
Sneeuwkleding…warme sokjes, ijzertjes voor onder de schoenen… Deense snoepjes voor de dames, waar daar kunnen ze echt niet meer zonder.
Onze dametjes gaan dus naar hun vriendje Gabbertje. Gabber is ook een IJslander, eentje zonder stamboom en waarschijnlijk een mooie kruising, een Grijslander noemen we dat ook wel. Knap issie zeker!
Welterusten allemaal, droom zacht…

Is hij geen plaatje?

Gabber is een echte boothond.

Is hij geen plaatje!

Fotomodel Gabber.

‘Over ons’ schrijven was makkelijker dan ik dacht. Huphup het vloeide er zomaar uit. En heerlijk is het om er dan foto’s bij te zoeken en de herinneringen dei daar dan bij horen weer te voelen. Vandaag was een repeteerdag voor één van mijn muzikale actjes en ook gelijk een binnenblijfdag omdat het buiten één dikke ijslaag is en zowel ik als mijn hondjes er geen zin in hadden. Echt als ik de deur open deed wisten HKH Freyja II vooral en ook Miss Bera niet hoe snel ze zich weer om moesten draaien richting binnen.
Vind ik een prachtige foto van onze Oostenrijkse oppas die ik via pawshake vond.
Wat hadden de honden het goed bij Ella en haar familie! Netjes werden de dames opgehaald met de auto en de volgende middag brachten wij een bezoekje aan Seekirchen, een mooi plekje vlakbij Salzburg. Van alles werd er vrolijk uitbundig verteld. Wat een leuke honden! Bera had ook iets stouts gedaan en heel stiekum ook.. Ze had ’s middags ergens buiten een kippeneitje gevonden en voorzichtig mee naar binnen genomen om vervolgens ’s avonds het achter de bank op te gaan eten… Krakkraakkrak… heel stout en echt Bera!
Tot de volgende blog!

Logeren in Seekirchen bij Ella Breitfuß.